‘Old ladies never die’

 

Mallorca 2008. Ik deed met Baccarat (1953), een Sparkman Stephens die al 26 jaar in mijn bezit is, mee aan een zeil race van de Spaanse Koning. Foundation Hispania.  En het is daar geweest dat ik kennis maakte met echte klassieke jachten. Ze waren groter, indrukwekkender en gaffel getuigd. Pre-war, jaren 30 en ouder met namen als Moonbeam, Cambria en Blue Peter. Als die voorbij stampen op zee onder vol tuig….woooh

 

En daar lag ze dan in 2022, Javelin, in Casamichola, Italie. Een 26 meter gaffel ketch van Summers & Payne uit 1897. Mijn bod werd geaccepteerd en samen met Pieter van de Aa (Scarabee S&S) gingen we inspectie uitvoeren. Wat was ze mooi, strak in de lak, dek en interieur uit 2006. Alle techniek was ook duidelijk professioneel ingebouwd. Het onderwa ter schip konden we niet goed controleren omdat ze pas bij de verzekeringsinspectie het water uit zou gaan. Dus besloten we de tweede dag uit te trekken voor de bekende schroevendraaier test. Dat leek in eerste instantie overbodig. De fotos die we hadden van het onderwater schip van het jaar ervoor zagen er prima uit en binnenin waren alle houten spanten en de huid netjes grijs geverfd. Maar ik was toevalligerwijs ook in 2008 gewaarschuwd door een Spaanse S&S eigenaar die Icefire (S&S NY32) had gekocht die rot bleek te zijn maar er prima uitzag. “Koop nooit een boot van een Italiaan” was zijn motto. Na beklag over wat hij had ontdekt, reageerde de vorige eigenaar enigszins geïrriteerd: waarom heb je alles opengemaakt? Het zag er toch prima uit?

 

 We begonnen in het vooronder en tot onze verbazing verdween de schroevendraaier 6cm in de plank, zonder hard te drukken. Daarna stuitte hij op iets hards. Later bleek dat een epoxy laag te zijn waarmee van buitenaf de boel was dicht gekleid om vervolgens netjes in de antifouling te zetten. Javelin was origineel gebouwd met teakhouten huidgangen boven water en naaldhout onder water. Dit laatste was helemaal gaar na 120 jaar. Het was niet moeilijk geweest Javelin met onze schroevendraaier ter plekke af te zinken.

 

Filmpjes gemaakt en met een gehalveerde bieding doorgestuurd naar de makelaar en de eigenaar, een Italiaan van 80 jaar oud. Mijn nieuwe bod werd wederom geaccepteerd dus nu moest Javelin de kant op voor inspectie. Op de heenvaart naar de werf dichtbij, hebben we elkaar aan boord nog uitgelachen. Hij vertelde mij dat voor deze prijs Javelin een gift was, waarop ik hem vertelde dat het best moeilijk is een koper te vinden voor een klassiek jacht. Deze moet dom zijn, rijk zijn en veel tijd over hebben. Ingewikkelde combinatie.

 

Ik wist inmiddels dat alle huidgangen vervangen moesten worden, maar niet dat ook de kielbalk gaar was en de loodballast van 18 ton via metalen breuk banden buitenom werd opgehouden. De inspecteur, gespecialiseerd in klassiek houten schepen, had nog nooit zoiets gezien. Zo mooi en zo rot! Ze kon ook niet meer het water in na de inspectie, want met het schoon spuiten van het onderwater schip waren er gaten in gevallen. Dit maakte ook de keuze voor een werf vrij lastig. Hoe kom je daar?

 

De makelaar was het met mij eens. Dit is een project dat bijna 2 jaar zal gaan duren. Als eigenaar van een klassiek jacht ben je slechts een oppasser in het leven van het schip. Javelin zeilt door de tijd en Engelse, Spaanse en Italiaanse families hebben altijd voor haar gezorgd. Nu is het mijn beurt om op deze oude dame te passen en alle beslissingen te nemen voor de volgende 120 jaar. Mijn derde bod stuurde ik op, tezamen met het vernietigende verzekeringsrapport. Het werd een paar dagen stil in Italie, waarna de eigenaar zich meldde met de woorden: I am too old, I am too tired, I accept.